TATİL

İki hafta önce Barış Bıçakçı'nın Bizim Büyük Çaresizliğim kitabını okudum, sanki benim beynimin içinden yazılmış gibi acayip bir bağ kurdum kitapla, karakterlerle, kitap bitti diye boşluğa düştüm, filmini izlememiştim ki genelde filmlere sarılmam bilirim ki pis hayal kırıklığı olacak ama olmadı, naif kelimesi dolaştı hep beynimde, naif, naif, naif; peynirin üzerinde reçel, canım Ankara, hemde mevsim kış, naif işte. Sonra Benim Komşum Totoroyu izledim naif dedim; yarım pedal bisiklet, çocukken herşeyden mutlu olma hali, küçük hayaller, kediler, periler, naif dedim, hep naif, Midnight In Paris'i izledim; naif yazar dedim, naif film dedim. Ne lan bu naif dedim sonra? Nerden kazındı beynime? Meğer mevzu naifde değilmiş mevzu tatil yapmış bünyedeymiş,naif olan benmişim,onlar değilmiş, uzun lafın kısası yılda üç sefer bir hafta tatil yapsam, doğal yollardan ölmem ben, kimse ölmez. Tespittir.